ผ่านเลยไป

หากเธอลองมองไปยังฟ้าแสนไกล
และคิดถึงใครหนึ่งคนคุ้นเคย
กี่หมื่นพันคำที่ไม่ทันเอื้อนเอ่ย
และเธอยังคง...เก็บมันไว้ข้างในใจ

จะกี่คราวที่ความรักผันผ่าน
พอมองเห็นมันก็ไม่ทันคว้าไขว่
และอีกกี่คราวที่เราเฝ้าลบลืมมัน
เพื่อหวังสักวันรักจะมาพบใหม่

หมดชีวิตใช้ไปเพื่อหวังและรอ
จนบางทีท้อและถอดใจ
ว่ามันคงไม่มีรักจริงให้เราเจอ
ถ้ามีจริงมันคงอยู่แสนไกล

รักอยู่ที่ไหน...จะไปหา
กว่าที่จะได้มันมาต้องเสียอะไร
กว่าจะพบและได้เห็น
ว่าที่จริงแล้วคือเราเองที่มองข้ามไป
รักอยู่ที่ใดหรือมันอาจผ่านเลยไปโดยที่ไม่รู้ตัว

หากรักเหมือนแสงส่องทางให้เรา
ก็อาจเป็นเหมือนเงาในมุมของใคร
อาจดูหมองๆ อาจดูว่าสวยงาม
ก็คือนิยามที่ต่างคนคิดไป

แต่จะดีหรือร้ายก็ไม่สำคัญ
เท่ารักนั้นทิ้งอะไรไว้
แล้วมันจะเป็นรอยยิ้มหรือกี่หยดน้ำตา
ก็ได้ทำให้รู้ว่ารักเป็นอย่างไร

อยู่ที่ไหนจะไปหา
กว่าที่จะได้มันมาต้องเสียอะไร
กว่าจะพบและได้เห็น
ว่าที่จริงแล้วคือเราเองที่มองข้ามไป
รักอยู่ไม่ไกลและมันอาจผ่านเลยไปโดยที่ไม่รู้ตัว

จะต้องเสียอะไร.......

ไกลแค่ไหน คือ ใกล้

พยายามจะทำวิธีต่างๆ ให้เธอนั้นรักฉัน
พยายามทุกวัน มอบให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ
เหมือนเดินบนสะพานที่มีปลายทางคือใจของเธอ
ยังคงคิดและหวังจะนำเอารักแท้นี้ไปให้

แต่ทำไม เดินมาเนิ่นนานไม่ถึงซักที
แต่ทำไม มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป
อยากรู้ว่าฉันต้องทำตัวอย่างไร

อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย

ยังไม่คิดยอมแพ้ ฉันเพียงแต่อ่อนล้าและเท่านั้น
ภายในใจยังคงรักเธอเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน
คงจะดีไม่น้อย ถ้าเธอบอกให้ฉันได้รับรู้
ความในใจของเธอ เหตุผลต่างต่างที่ยังซ่อนไว้

ว่าทำไมเดินมาเนิ่นนานไม่ถึงซักที
แต่ทำไม มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป
อยากรู้ว่าฉันต้องทำตัวอย่างไร

อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที
ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย....มีความหมาย

อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย

อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย

รถของเล่น

พ่อครับ พ่อจําได้ไหมในวันที่ผมยังเป็นเด็ก กับรถคันเล็กคันโปรดนั้น
สุขใจอยู่บนถนนที่มีในจินตนาการ แค่ไขลานและให้วิ่งไป
จนวันที่เห็นเพื่อนมีคันใหม่ เป็นรถที่วิ่งไกลและเร็วกว่า
พ่อ..จําได้ไหมผมทําไงวันนั้น เพื่อของที่ผมปรารถนา
ผมร้องผมงอแงจนกว่าพ่อตามใจ
มันแค่ทําน้ำตาให้ไหลแค่ร้องไห้ดังดัง เท่านั้นก็ได้ทุกอย่างที่ต้องการ
ได้มีรถของเล่นที่เหมือนกับเพื่อนเขามีกัน ก็รู้พ่อทนไม่นานที่เห็นผมเสียใจ
ผ่านมาก็เริ่มสงสัยว่าตัวกับใจนี้โตเกินวัยหรือเปล่า นี่คือเหงาหรือใจมันใหญ่ไป
พ่อครับ เขาว่าความรักนั้นมาเติมเต็มที่ว่างในใจ อยากรู้มีขายที่ไหนหรือเปล่า
ก็เมื่อได้เห็นเพื่อนที่เขารักกัน อย่างนั้นผมควรจะยินดีให้
แต่ว่าปัญหาเพราะว่าเธอคนนั้นผมรักของผมอยู่มากมาย
แล้วผมต้องทํายังไงให้เขาทิ้งกัน
  มันต้องใช้น้ำตาแค่ไหนต้องร้องไห้กี่ครั้ง ให้เขาและเธอทิ้งขว้างความรักแล้วเลิกลา
ให้เธอเห็นว่ารักของผมให้เธอได้มากกว่า ต้องใช้สักกี่น้ำตาให้เธอเห็นใจ
ที่เคยบอกว่าให้รักใครไป สุดท้ายจะได้เหมือนกันกลับคืนมา
แต่เอาจริงๆเหมือนมันมีราคา ที่บางทีทั้งใจก็ไม่มีความหมาย
ทุ่มเทให้เท่าไรเธอไม่ยอมขาย แล้วผมต้องทํายังไงพ่อช่วยผมที
บอกได้ไหม.....ว่า

มันต้องใช้น้ำตาแค่ไหนต้องร้องไห้กี่ครั้ง ให้เขาและเธอทิ้งขว้างความรักแล้วเลิกลา
ให้เธอเห็นว่ารักของผมให้เธอได้มากกว่า ต้องใช้สักกี่น้ำตาให้เธอเห็นใจ

มันต้องใช้น้ำตาแค่ไหนต้องร้องไห้กี่ครั้ง ให้เขาและเธอทิ้งขว้างความรักแล้วเลิกลา
ให้เธอเห็นว่ารักของผมให้เธอได้มากกว่า ต้องใช้สักกี่น้ำตา....(ที่เธอไม่สนใจ)