แพ้กลางคืน

ดึกแล้ว... ไล่ตัวเองให้ไปนอน
หยุดยอกย้อนตัวเองสักที ฟุ้งซ่านทำไม
ดึกแล้ว... เดี๋ยวก็ชินก็ผ่านไป
แค่นอนเหงาเดียวดาย ไม่มีเธอเหมือนเดิม

เปลี่ยนจากกลางวัน กลายเป็นอีกคนไปเลย
แค่ฟ้ามืดลงเท่านั้น
อวดเก่ง ทำเป็นเข้มแข็งอยู่ได้ไม่นาน
ก็ต้านทานไม่ไหว

เก่งนักใช่ไหม กลางวันทำเป็นเก่งนัก...
แล้วทำไมไม่พัก แล้วทำไมไม่นอน
เก่งนักใช่ไหม แล้วทำไมต้องเหงา
แล้วทำไมต้องทุกข์ทน คิดกังวลมากมาย...
เก่งจริง ต้องไม่เป็นอะไร
แต่ทำไมแพ้กลางคืนอย่างนี้

ไม่รู้...ว่าทำไมต้องอ่อนแอ...
แค่ยอมรับในการเปลี่ยนแปลง แค่ไม่มีใคร
อยากฝืน...ไม่ให้ใจมืดตามไป...
แต่ไม่รู้ทำไม แพ้กลางคืนทุกที

เปลี่ยนจากกลางวัน กลายเป็นอีกคนไปเลย
แค่ฟ้ามืดลงเท่านั้น
อวดเก่ง ทำเป็นเข้มแข็งอยู่ได้ไม่นาน
ก็ต้านทานไม่ไหว

เก่งนักใช่ไหม กลางวันทำเป็นเก่งนัก...
แล้วทำไมไม่พัก แล้วทำไมไม่นอน
เก่งนักใช่ไหม แล้วทำไมต้องเหงา
แล้วทำไมต้องทุกข์ทน คิดกังวลมากมาย...
เก่งจริง ต้องไม่เป็นอะไร
แต่ทำไมแพ้กลางคืนอย่างนี้

เก่งนักใช่ไหม กลางวันทำเป็นเก่งนัก...
แล้วทำไมไม่พัก แล้วทำไมไม่นอน
เก่งนักใช่ไหม แล้วทำไมต้องเหงา
แล้วทำไมต้องทุกข์ทน คิดกังวลมากมาย...
เก่งจริง ต้องไม่เป็นอะไร
แต่ทำไมแพ้กลางคืนอย่างนี้

ใจบางบาง

เป็นเพราะเรา เป็นเพราะเรามากกว่า
เป็นเพราะใจ เป็นเพราะใจเราอ่อน
อ่อนแออยู่เสมอ เพียงพบคนถูกใจ
เก็บมาใส่ดวงใจฉันไว้ ฝันลมๆมากมาย

แล้วเป็นไง พอหัวใจต้องเจ็บ
เขาคนดี มีแล้วมีคนอื่น
เจ็บใจอยู่อย่างนั้น เพียงพบความผิดหวัง
ได้แต่ปลอบปลอบใจตัวเอง หวังอะไรมากมายนะใจ

เป็นเพราะใจเราอ่อน อยากทำหัวใจขึ้นใหม่
อยากตบแต่งดวงใจเล็กๆ ให้แข็งแรงพอจะทนไหว

พอแล้วพอ พอฉันพอดีกว่า
คิดไปเอง ทำให้ใจต้องเจ็บ
สุขเพียงสุขเล็กน้อย ยามพบคนถูกใจ
แต่พอเจ็บมันเจ็บเกินใคร เป็นเพราะใจเราบางเหลือเกิน

เป็นเพราะใจเราอ่อน อยากทำหัวใจขึ้นใหม่
อยากตบแต่งดวงใจเล็กๆ ให้แข็งแรงพอจะทนไหว

พอแล้วพอ พอฉันพอดีกว่า
คิดไปเอง ทำให้ใจต้องเจ็บ
สุขเพียงสุขเล็กน้อย ยามพบคนถูกใจ
แต่พอเจ็บมันเจ็บเกินใคร เป็นเพราะใจเราบางเหลือเกิน

ผูกพัน

นี่ใช่ไหม อะไร อะไรที่เคยคิด

ชีวิตที่มีแต่ฉัน ต่อจากนี้คงตัวคนเดียวอย่างที่คิด

นี่หรือที่ใจต้องการ นี่ใช่ไหมที่ฉันเคยฝันตลอดอยู่ในใจ

ชีวิตที่ไม่มีเธอรู้สึกเหมือนมันขาดอะไรไปไม่เข้าใจ

เก็บเรื่องราวที่มันเก่าๆใส่กล่องไว้ มองเห็นแล้วมันปวดร้าว

รูปถ่ายเราไปเที่ยวด้วยกันเมื่อตอนนั้น ตอนนี้ยิ่งดูยิ่งเศร้า

ไม่มีเสียงคำคำของเขาที่เราได้เคยฟัง

ไม่มีใครให้คอยมาไถ่ถาม เหลือเพียงแต่ความทรงจำ

ที่ย้ำให้รู้ว่า

เธอใช่ไหม ที่หัวใจของฉันผูกพัน

และคือเธอเท่านั้น วันนี้ฉันเพิ่งจะเข้าใจ

ไม่มีเธอมันดูเหงาๆ ยิ้มเศร้าๆบอกตัวเองไว้

นี่ยังไงโลกที่ไม่มี เธอแล้ว

ขาดเธอไปวันนี้ จึงได้เจอความหมาย

ไม่มีเธอวันนี้ ฉันถึงเข้าใจ

เธอใช่ไหม ที่หัวใจของฉันผูกพัน

และคือเธอเท่านั้น วันนี้ฉันเพิ่งจะเข้าใจ

ไม่มีเธอมันดูเหงาๆ ยิ้มเศร้าๆบอกตัวเองไว้

นี่ยังไงโลกที่ไม่มี เธอแล้ว

เธอใช่ไหม ที่หัวใจของฉันผูกพัน

และคือเธอเท่านั้น วันนี้ฉันเพิ่งจะเข้าใจ

ไม่มีเธอมันดูเหงาๆ ยิ้มเศร้าๆบอกตัวเองไว้

นี่ยังไงโลกที่ไม่มี เธอแล้ว

นี่ยังไงโลกที่ไม่มีเธอแล้ว

นาทีเงียบงัน

ขอฉันบอกเธอ ว่าดีใจที่ได้พบได้เจอกันที่เก่า
ก็ซึ้งใจที่มา และก็รู้ว่าเรานั้นไม่มีวัน
จะเหมือนเดิม

แค่ขอครั้งสุดท้าย
ที่จะมองตาของเธอ ได้มายืนใกล้ใกล้
เหตุผลดีดี ไม่มี
แต่มีเพียงคำที่เขามักใช้กัน คิดถึงเธอ

รู้แล้วว่าสายไป รู้แล้วเธอรักใคร
ขอแค่ฉันหายใจ อยู่ด้วยกันไปอย่างนี้สักนาที
ไม่ต้องพูดอะไร ก็แค่อยากให้รู้ใจว่าคิดถึงมากมาย
แค่นาทีเงียบงันที่เธอให้ฉัน ไม่ขอเธอมากกว่านี้

แล้วฉันก็จะไป จะไม่โทรมารบกวน
ไม่โทรมาวุ่นวาย ได้รู้ว่าเธอสบาย
อยู่กับคนที่เธอรัก เขารักเธอ
ก็เข้าใจ ดีใจด้วยคน

รู้แล้วว่าสายไป รู้แล้วเธอรักใคร
ขอแค่ฉันหายใจ อยู่ด้วยกันไปอย่างนี้สักนาที
ไม่ต้องพูดอะไร ก็แค่อยากให้รู้ใจว่าคิดถึงมากมาย
แค่นาทีเงียบงันที่เธอให้ฉัน ไม่ขอเธอมากกว่านี้

แล้วฉันก็จะไป จะไม่โทรมารบกวน
ไม่โทรมาวุ่นวาย ได้รู้ว่าเธอสบาย
อยู่กับคนที่เธอรัก เขารักเธอ
ก็เข้าใจ ดีใจด้วยคน

เจ็บไปเจ็บมา

อยู่กับเธอแล้วเหนื่อยกับความเรื่อยเปื่อยกับรักที่ลังเล
หนึ่งจะเอาสองแตกออกเป็นสาม ใจมันช้ำจนจำเจ
เจ็บจนชินมันกินในหัวใจ ลึกเข้าไปกร่อนใจลงทุกที
เจ็บจนใจล้ามาเป็นปีก็ทน

เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลยหมด หมดกำลังจะเสียใจไปกว่านี้
อยากจะมีใครก็เชิญได้เลยเต็มที จะให้ช้ำช้ำไปกว่านี้ไม่มีทาง
ใจไม่มีให้เจ็บ ไม่มีเหลือเก็บเอาไว้ให้ดูแล เหยียบก็ไม่ช้ำ
ย่ำก็ไม่ไหว หนักอย่างไรก็ไม่แคร์

เจ็บไปรักไป

เสียงที่เธอบอกคำว่ารักจากวันนั้นยังดังในหัวใจ
ไออุ่นนั้นที่เธอกอดฉันมันยังไม่จางหายไป
เรื่องเดียวที่เปลี่ยนแต่ฉันไม่รู้ว่าเหตุผลมันคืออะไร
ได้แต่แบกรับความเจ็บไว้ที่เธอไม่เป็นคนเดิม

เธออาจไม่รู้สึกตัว ว่าเธอทำร้ายหัวใจฉันเท่าไหร่
ที่เธอลืมฉันคนนี้ที่เคยรักเคยขอให้ฝากหัวใจ

เจ็บแค่ไหน ปวดใจเท่าไรไม่รู้
เหตุใดหัวใจยังรักเธออยู่ก็ตอบตัวเองไม่ได้
อยากหนีหลบไปให้ไกลแต่ฉันก็หนีไม่เคยได้
คงต้องทนให้ไหวที่ต้องเจ็บไปรักไปจนตาย

หรือว่าเธอหลอกคำว่ารักแต่ว่าฉันเชื่อเธอทั้งหัวใจ
ไม่อยากคิดให้เป็นแบบนั้นเธอคงไม่ใจร้ายไป
ฉันเดาไม่ถูกแต่อยากจะรู้ว่าเหตุผลมันคืออะไร
ได้แต่แบกรับความเจ็บไว้ที่เธอไม่เป็นคนเดิม

เธออาจไม่รู้สึกตัว ว่าเธอทำร้ายหัวใจฉันเท่าไหร่
ที่เธอลืมฉันคนนี้ที่เคยรักเคยขอให้ฝากหัวใจ

เจ็บแค่ไหน ปวดใจเท่าไรไม่รู้
เหตุใดหัวใจยังรักเธออยู่ก็ตอบตัวเองไม่ได้
อยากหนีหลบไปให้ไกลแต่ฉันก็หนีไม่เคยได้
คงต้องทนให้ไหวที่ต้องเจ็บไปรักไปจนตาย

เธออาจไม่รู้สึกตัว ว่าเธอทำร้ายหัวใจฉันเท่าไหร่
ที่เธอลืมฉันคนนี้ที่เคยรักเคยขอให้ฝากหัวใจ

เจ็บแค่ไหน ปวดใจเท่าไรไม่รู้
เหตุใดหัวใจยังรักเธออยู่ก็ตอบตัวเองไม่ได้

อยากหนีหลบไปให้ไกลแต่ฉันก็หนีไม่เคยได้
คงต้องทนให้ไหวที่ต้องเจ็บไปรักไปจนตาย

คงต้องเจ็บไปรักไปจนตาย