Saturday, May 17, 2014

เหงายิ่งกว่าเหงา





ชีวิตฉันเคยดีกว่านี้
ตอนนี้เหมือนแสงในเปลวเทียนนั้นริบหรี่
ฉันมองเห็นส่วนต่าง ลึกลงในช่องว่าง ฉันเดียวดาย

ชีวิตเงียบงันตั้งแต่เช้า
จนดึกแหงนมองดูดวงเดือนยังไร้ดาว
เมฆฝนบนฟ้าพาลมหนาวสั่น
ใจฉันไม่อาจปิดบังความจริงจากหัวใจ

เหงายิ่งกว่าเหงา ทำไมต้องเป็นเราที่อ่อนแออย่างนี้
มีไหมแค่ใครสักคน หยุดฝนและลมที่โหมกระหน่ำ
ยืนอยู่ลำพัง หนาวจนใจแทบขาด
ได้แต่มองฟ้าเมื่อไร...จะเช้า

ผู้คนมากมายร้อยพัน ทำไมมันต้องเป็นฉัน
บ่อยครั้งมีน้ำตา อยู่ข้างกันเป็นเพื่อนเยียวยา
ยามผู้คนหลับไหล ยังมีหนึ่งเสียงคร่ำครวญจากหัวใจ

เหงายิ่งกว่าเหงา ทำไมต้องเป็นเราที่อ่อนแออย่างนี้
มีไหมแค่ใครสักคน หยุดฝนและลมที่โหมกระหน่ำ
ออกไปจากใจ ไกลๆ ได้ยิ่งดี
เหงายิ่งกว่าเหงา ทำไมต้องเป็นเราที่อ่อนแออย่างนี้
มีไหมแค่ใครสักคน หยุดฝนและลมที่โหมกระหน่ำ
ยืนอยู่ลำพัง หนาวจนใจแทบขาด
ได้แต่มองฟ้าเมื่อไร...จะเช้า

เนื้อร้อง - Retrospect
ทำนอง - Retrospect/ดนัย ธงสินธุศักดิ์
เรียบเรียง - Retrospect/ดนัย ธงสินธุศักดิ์